- Адабиёти тоҷик
- Асосҳои давлат ва ҳуқуқ
- Асосҳои туризм
- Биогеография
- Бонк ва бонкдори
- Гумрук
- Забони англисӣ
- Информатика
- Иншо ва мавзӯи озод
- Консепсияҳои табиатшиносии муосир
- Маркетинг
- Менеҷмент
- Микро ва Макро иқтисод
- Молия ва қарз
- Назарияи Иқтисод
- Омор
- Психология
- Саволҳо ва Ҷавобҳо
- Сиёсатшиносӣ
- Таърихи динҳо — Диншиносӣ
- Таърихи халқи Тоҷик
- Фалсафа
- Фархангшиносӣ
- Экология
- Демография
- Этика / Эстетика
- Биология
- Нуҷум
- Асосҳои Иқтисодиёт
- Баҳисобгирии бухгалтерӣ
- Ботаника
- Геополитика
- Иқтисоди миллӣ
- Мантиқ
- Метрология
- Низоъшиноси
- Сотсиология
- Типология
- Ҳуқуқи бонкӣ
- Ҳуқуқи иқтисодӣ ва молиявӣ
- Тестҳо
- ЭССЕ
Эхёи миллии халқхои Эрони Шарқӣ, ки ба пайдоиши халқи тоҷик вобаста аст, хамзамон оғози давраи эхёи Шарқи Миёна мебошад. Суханони олими машхури рус академик Н.И.Конрад комилан одилона мебошад.
Маърифати илмива фаъолияти эҷодию моддии Аҷамиён дар китоби таърихи маданияти ҷахонисабт шудаанд.
Дар таърихи маданияти халқи тоҷик замони Эхёи Аҷам пурмахсултарин давраи инкишоф буда, xунбиши бузурги таърихию фархангиба вуқӯъ пайвастааст.
Дақиқӣ, Фирдавсӣ, Носири Хусрав, Ҳофизи Шерозӣ, таърихшиносону ҷуғрофидонҳои араб ва бисёр дигарон забони адабии асрҳои IX-XV тоҷикиро порсӣ, форсӣ, порсии дарӣ, форсии дарӣ ва дарӣ гуфтаанд.
Дигаргунсозихои инқилобидар хаёти маънавидар баробари дастовардхои беназир, ки ба худмуайянкунии миллати тоҷик имконият ба вуҷуд овард, нуқсонхои зиёди ҷанбаъхои зиндагиро ошкор кард.
Инсон ду мафҳуми бо ҳам марбутанд, ҳаргиз олам худ аз худ пурнур нагашта-аст.
Фархангшиноси хамчун илми ҷамъбасткунандаи фанхои ҷамъиятӣ-гуманитариба раванди таълимии таълимидонишкадахои олии Тоҷикистон пурра ворид гардида, мавқеъ ва мақоми худро ёфтааст.
Аз дӯст ба ҳар захме афгор набояд шуд В –аз ёр ба ҳар ҷавре безор шуд.
Барои таҳқиқи фарҳангӣ нимаи дуюми асри 18 ва ибтидои асри 19-и халқи тоҷик асари машҳури Муҳаммад Яъқуб «Гулшан-ул-мулук» ба аҳамияти калон соҳиб аст.
Аксари мутафаккирон ва рӯшанфикрони мардуми Осиёи Марказӣ аз намояндагони зиёиёни пешқадами Руссия сабақ мегирифтанд.
Савдо аз банди тақлиду пайравии назми гузаштагон берун рафта, ба муқобили мавзӯи диниву тасаввуфии адабиёти замонаш, ба муқобили ҷаҳолат ва таассуботи динӣ дар лирикааш оҳанги некбинона ва хушнудонае
Садриддин Айнӣ дар пайравии маорифпарварон китоби дарсии «Таҳзиб-ус-сибён»-ро таълиф карда буд, ки он бештар ба масъалаҳои муҳими иҷтимоии ҷомеа бахшида шудааст.
Мисри қадим – яке аз давлати қадимтарини Шарқи бостонӣ буда, дар қисмати шимолу шарқии Африқо соҳили дарёи Нил таъсис ёфтааст.
Агар сухан аз боби фарҳанги волои давраҳои аср-ҳои миёнаи мардуми ориёиҳо ва ё форсҳо дар аҳди Со-сониён (асрҳои III-VII) равад.
Як гурӯҳ олимон ва бостоншиносон аз рӯи дасто-вардҳои фарҳангию бозёфтҳои археологӣ маълум кар-данд, ки маркази гаҳвораи тамаддуни ҷаҳонӣ Шарқи бостон аст.