Нақша Вокеияти моддӣ ва донистани он Дониши хулосавӣ Қонунҳои мантиқ Илм дар бораи тафаккури инсон, шакл, қонун ва қоидаҳои он мебошад. Ба воситаи таффаккур инсон оламро дарк мекунад.
Муҳокима яке аз шаклҳои тафаккур мебошад. Муҳокима ҳам мисли мафҳум инъикоси воқеияти реалие мебошад, ки берун аз шуури инсон ва новобаста ба он вуҷуд дорад.
Муҳокима яке аз шаклҳои тафаккур мебошад. Муҳокима ҳам мисли мафҳум инъикоси воқеияти реалие мебошад, ки берун аз шуури инсон ва новобаста ба он вуҷуд дорад.
Замони мо пуртазоду зуд таҳаввулёбанда мебошад ва дар он пайдо кардани мақому мавқеи устувор ба такомули шуури солим ва дарки манфиатҳои олии миллӣ ва давлатӣ марбут мебошад.
Нақша: 1. Хусусиятҳои рушди тахайюл ва фантазия дар синни томактабӣ ва синни хурди мактабӣ. 2. Хусусиятҳои хаёл ва фантазия дар синни наврасӣ ва зинаи камолот.
Тафаккури инъикоси ашё ва ҳодисаҳои олами моддӣ мебошад. Мафҳум яке аз шаклҳои тафаккур аст.
Андешаҳои ахлоқи сиёсӣ дар таълимоти Румӣ Дар мақолаи мазкур андешаҳо перомуни ахлоқи сиёсӣ аз нигоҳи Мавлоно Ҷалолуддини Румӣ баррасӣ мегарданд.
Дар тақдиру толеъи инсоният ҳеҷ гоҳ монанди имрўз барои рушд ва инкишоф додани сохтори тафаккуру тасаввур имконият фаро нарасида буд.
Накша. Мохияти мафхум. Мохият ва хусусияти мухокима. Тартиби пешниходи хулосабарори. Мохияти мафхум Тафаккури инъикоси ашё ва ҳодисаҳои олами моддӣ мебошад. Мафҳум яке аз шаклҳои тафаккур аст.
Накша. Мохияти мафхум. Мохият ва хусусияти мухокима. Тартиби пешниходи хулосабарори. Мохияти мафхум Тафаккури инъикоси ашё ва ҳодисаҳои олами моддӣ мебошад. Мафҳум яке аз шаклҳои тафаккур аст.
Сарнавишти сулҳ Ман дар сукунати ҳавлангези зимистон, аз байни пардаи тунуки абри шомгоҳон ба чашмакзании ситораҳои акнун дамидаистода нигоҳ мекардам.
Идеяи адолат, маънавият, ахлоқ, маданият дар тамаддуни ҳар қавму миллат дар муносибат ба таърихи худ гуногун зуҳур намуда, ба чеҳраҳое, ки воқеияти таърихиро аз ягон ҷиҳат мушаххас медоранд, муайян м
Бозтоби воқеаҳои глобалӣ, минтақавӣ ва баъзе протсесҳои диалектикӣ-идомаи мантиқии равандҳои геополитикӣ, ки дар ҷаҳон рух медиҳанд, ниёз ба таҳлил, муқоиса, мушоҳида, арзёбӣ ва хулосабарории дақиқро
«Чунон ки офтоб ба ҳар як атоми эфир курраи ба худии худ мукаммал ва дар баробари ҳамин танҳо атоми як воҳиди томи аз ҷиҳати бузургиаш барои инсон ақлнорас мебошад, ҳамин тавр ҳар як шахсият дар дил
Аз он вақте, ки дар осмон офтоб фурўзон буда дар гирдаш сайёраҳо чарх мезананд, ҳеҷгоҳ дида нашудааст, ки дар ҳамаи замонҳо одамон дар хусуси тақдиру толеъ, хушбахтиву бадбахтӣ, озодиву ахлоқ, муҳабб