Нақша Вокеияти моддӣ ва донистани он Дониши хулосавӣ Қонунҳои мантиқ Илм дар бораи тафаккури инсон, шакл, қонун ва қоидаҳои он мебошад. Ба воситаи таффаккур инсон оламро дарк мекунад.
Тафаккури инъикоси ашё ва ҳодисаҳои олами моддӣ мебошад. Мафҳум яке аз шаклҳои тафаккур аст.
Муҳокима яке аз шаклҳои тафаккур мебошад. Муҳокима ҳам мисли мафҳум инъикоси воқеияти реалие мебошад, ки берун аз шуури инсон ва новобаста ба он вуҷуд дорад.
Накша. Мохияти мафхум. Мохият ва хусусияти мухокима. Тартиби пешниходи хулосабарори. Мохияти мафхум Тафаккури инъикоси ашё ва ҳодисаҳои олами моддӣ мебошад. Мафҳум яке аз шаклҳои тафаккур аст.
«Чуноне, ки офтоб ба њар як атоми эфир курраи ба худии худ мукаммал ва дар баробари њамин танњо атоми як воњиди томи аз љињати бузургиаш барои инсон аќлнорасе мебошад, њамин тавр њар як шахсият дар д
Идеяи адолат, маънавият, ахлоқ, маданият дар тамаддуни ҳар қавму миллат дар муносибат ба таърихи худ гуногун зуҳур намуда, ба чеҳраҳое, ки воқеияти таърихиро аз ягон ҷиҳат мушаххас медоранд, муайян м
Дар тақдиру толеъи инсоният ҳеҷ гоҳ монанди имрўз барои рушд ва инкишоф додани сохтори тафаккуру тасаввур имконият фаро нарасида буд.
Замони мо пуртазоду зуд таҳаввулёбанда мебошад ва дар он пайдо кардани мақому мавқеи устувор ба такомули шуури солим ва дарки манфиатҳои олии миллӣ ва давлатӣ марбут мебошад.
«Чунон ки офтоб ба ҳар як атоми эфир курраи ба худии худ мукаммал ва дар баробари ҳамин танҳо атоми як воҳиди томи аз ҷиҳати бузургиаш барои инсон ақлнорас мебошад, ҳамин тавр ҳар як шахсият дар дил
Аз он вақте, ки дар осмон офтоб фурўзон буда дар гирдаш сайёраҳо чарх мезананд, ҳеҷгоҳ дида нашудааст, ки дар ҳамаи замонҳо одамон дар хусуси тақдиру толеъ, хушбахтиву бадбахтӣ, озодиву ахлоқ, муҳабб
Бозтоби воқеаҳои глобалӣ, минтақавӣ ва баъзе протсесҳои диалектикӣ-идомаи мантиқии равандҳои геополитикӣ, ки дар ҷаҳон рух медиҳанд, ниёз ба таҳлил, муқоиса, мушоҳида, арзёбӣ ва хулосабарории дақиқро
Дар ҳамаи давру замон фикри одамони беҳтарини таърихиро масъалаҳои худшиносӣ, худсозӣ, худбарқароркунӣ, озодӣ, ирода, баробарӣ, адолат, муҳаббат, ҷанг ва сулҳ барин падидаҳои умумиинсонӣ ба худ ҷалб
Дар мақола идеяҳои фалсафаи сиёсӣ оид ба равандҳои муосири муносибатҳои байналхалқӣ зери таҳлил қарор гирифтаанд.
Накша. Мохияти мафхум. Мохият ва хусусияти мухокима. Тартиби пешниходи хулосабарори. Мохияти мафхум Тафаккури инъикоси ашё ва ҳодисаҳои олами моддӣ мебошад. Мафҳум яке аз шаклҳои тафаккур аст.
Муҳокима яке аз шаклҳои тафаккур мебошад. Муҳокима ҳам мисли мафҳум инъикоси воқеияти реалие мебошад, ки берун аз шуури инсон ва новобаста ба он вуҷуд дорад.