Мақолаҳои тоҷикӣ

Мафхуми умуми оид ба мухит. Аз фанҳои табиатшиноси маълум аст, ки табиати зиндаи моро иҳотакунанда аз организмҳои гуногун иборат аст. Онҳо сохт ва шаклҳои макроскопиро доранд.

Фархангшиноси хамчун илми ҷамъбасткунандаи фанхои ҷамъиятӣ-гуманитариба раванди таълимии таълимидонишкадахои олии Тоҷикистон пурра ворид гардида, мавқеъ ва мақоми худро ёфтааст.

 — Пул ин воситаи пардохт буда, ба сифати эквиваленти умумии мол баромад мекунад, бо ёрии он арзиши ҳамаи дигар молҳо ифода карда мешаванд.

Нақша: Муқаддима Шарҳи ҳоли мухтасари шоирМазмуни асосии достонХулоса Фирдавсӣ аз зумраи он сухансароёнест, ки назми офаридаи ӯ солҳову асрҳост, ки шӯҳрати ҷаҳонӣ касб намудааст.

Нақша: Муқаддима 1. Мухтасари тарҷумаи ҳоли шоир 2. Мероси адабии шоир 3. Хулоса Абӯабдуллоҳ Ҷаъфар бинни Муҳаммад Рӯдакӣ соли 858 дар деҳаи Панҷрӯди водии Зарафшон ба дунё омадааст.

Нақша: Мухтасар дар бораи Оли Сомон.Ҳокимони вилоятҳои калонтарини Мовароуннаҳру Хуросон таъин гардидани наберагони Сомонхудот ва соҳиби ҳокимият гардидани онҳо.

Эрон яке аз қадимтарин давлати Шарқи бостонӣ буда, таърихи беш аз 5-ҳазорсола дорад, ки мардуми онро дар давраҳои қадим ориёиҳо яъне ориф, наҷиб, покиза, донишманд аз хонаводаи нажоди сафед мегуф-танд

Истилоҳи «ҷаҳонбинӣ» дар марҳилаи таърихии Замони Нави Аврупои ғарбӣ пайдо шуда, ба фалсафа аз нимаи дуюми асри XIX ворид гашта, мавриди истифодаи васеъ қарор гирифт.

Яке аз масъалаҳои муҳимтарин, ки пас аз кашфи электрон дар физика ба миён омад, проблемаи сохти атом ҳисобида мешуд. Кашфкардаи электрон Ҷ. Томсон модели аввалини сохти атомро пешниҳод намуд.

Сарзамини Тоҷикистони имрӯза таъриху мадани-яти қадима дорад, ки осорҳои хаттӣ, санъат, меъморӣ, шаҳрсозй, ақидаҳои илмӣ ва анъанаҳои иҷтимоӣ исбо-ти он аст.

            РОСТГУЙРО ҲАМЕША РОҲАТ  ДАР ПЕШ ACTБинобар риояи ростӣ ҳамаи он зарҳоро шоҳ ба ман бахшид.

Нақша: Пайдоиш ва давраҳои аввали давлатхои Юнону Бохтар ва Порт (Парфия).Ривоҷу равнақи давлаатҳои Юнону Бохтар ва Порт (Парфня).Таназзул ва фурӯпошии давлатҳои Юнону Бохтар ва Порт.

Оид ба пайдоиши ҳаёт дар рӯи Замин, ки яке аз проблемаҳои муҳимтарини табиатшиносӣ мебошад, дар давраҳои гуногуни таърихи инсоният ақидаҳои мухталиф, ва аксар вақт соддалавҳона, баён шуда буданд.

Сухан ганҷинаи бузургест, ки баробари аз забон падид омаданаш чун дурри гарон ва ҷилобахши шунавандаро ба худ ҷалб менамояд. Хоҳ ҷолиб бошад, хоҳ не.

Этика аз забони (юн. Ethika, аз etos-расм, хулқ, хислат), гирифта шуда маънои хулқшиносӣ-ро дорад, ки масъалаҳои ахлоқиро меомўзад. Он яке аз фанҳои таълимии фалсафӣ ва ҷомеашиносӣ ба ҳисоб меравад.