Туризм падидаи мураккаби иҷтимоӣ-фарҳангӣ ва иқтисодии замони муосир маҳсуб ёфта, паҳлуҳои гуногуни он зери назари илмҳои гуногун қарор дорад.
Туризм аз рӯи меъёрҳои қабулшуда таснифот гардида, он ба намуд, хел, шаклҳою категорияҳо ҷудо мешавад.
Туризми байналмилалӣ дар нимаи дуюми асри ХХ ва нимаи аввали асри ХХI ба яке аз самтҳои афзалиятнокӣ иҷтимоӣ-иқтисодӣ, сиёсию фарҳангии аксарияти кишварҳо ва минтақаҳои олам табдил ёфт.
Раванди ташаккулёбии ноҳияҳои туристӣ. Ҳадафи асосии ноҳиябандии туристӣ – азхуднамоиш ҳудуд мебошад. Ин раванд хосияти дарозмуддат дорад, яъне муҳлати дуру дарозро дар бар мегирад.
Нархгузорӣ – ин раванди муқарароти нарх ба маҳсулоти муайян ё хадамот мебошад.
Индустрияи туризм ва меҳмондорӣ солҳои охир зери таъсири як қатор омилҳо инкишоф меёбад ва ин омилҳо ба ду гурӯҳ, яъне беруна ва дохилӣ ҷудо мешаванд.
Туризм ҳамчун соҳаи хоҷагидорӣ тамоюул ба истифодаи захираҳои табиӣ ва таърихию фарҳангӣ дорад.
Комплексҳои туристӣ —ин маҷмӯи хоси шаҳрсозӣ, ки аз иншоотҳои туристӣ бо назардошти муттаҳидии меъморӣ, дар фазои ягонаи ташаккули хизматрасонӣ, мебошад.
Ин ду мафум бо ҳам ҷудонопазир буда, хусусияти ифодакунандаи шакли фаъолияти инсонӣ мебошанд, яъне ин истироҳат, шуғли фаъол, варзиш, дарки олами иҳотанамуда, савдо, табобат ва дигар шаклҳои зиёди фаъ
Нақши туризм дар таҷрибаи ҷаҳонӣ пайваста меафзояд.
Яке аз унсурҳои иқтидори туристӣ рушди инфрасохтори туристӣ ба ҳисоб меравад, ки маҷмӯи объектҳо, корхонаю идораҳои мансуб ба шабакаи туристиро ба вуҷуд меорад.
Мафҳуми индустрияи туризм бори аввал соли 1971 дар конфронси СММ баён гардида буд.
Якчанд навъи муайянкунандаи турист вуҷуд дорад, ки аз рӯи аснодҳои меъёрӣ ва манфиатҳои иқтисодии давлат, ҷиҳати мутааллиқ будан ба ин ё он соҳа, ҷудо мешавад.
Зарурияти омӯзиши фаъолияти туристӣ аз аҳамияти рузафзуни ҳатмии ҷамъиятӣ ба вуҷуд омадааст.
Тақсимбандии бозори туристӣ. Одатан, бозор ин механизмест, ки имкон медиҳад то муносибатҳои тарафайни арза ва тақозоро ба навъҳои гуногуни мол ва хизматрасонӣ, ба мувозинат орад.