Авасто – Абасто, Апастак, яке аз куҳантарин осо-ри фарҳангии халқҳои эронинажод, китоби муқаддаси оини зардуштия буда, маъноҳои асос, дастур, сарқо-нун, дониш ва ниёишро дорад.
Олимон ва бостоншиносон аз рӯи дастовардҳои фарҳангиву бозёфтҳои археологи маълум карданд, ки гаҳвораи тамаддуни инсонӣ Шарқи Бостон аст. Олимони машҳури рус Н.И.Вавилов, Р.Ю. Виппер, Б. Б.
Байнаннаҳрайн (номи юнониаш Месопотамия), сарзаминест, ки дар миёни ду дарё- Даҷла ва Фурот (Тигр ва Евфрат) воқеъ гардидааст.
«Авесто» хамчун нахустфарханги мардумони ориёнасл намунаи безаволи осори фарханги маданияти ҷахониба шумор меравад.
Мисри Қадим яке аз давлатҳои қадимтарини Шарқи Бостон буда, дар қисмати Шимолу Шарқии Африка вокеъ гардидааст.
Аксари мутафаккирон ва рӯшанфикрони мардуми Осиёи Марказӣ аз намояндагони зиёиёни пешқадами Руссия сабақ мегирифтанд.
Аз охири асри XIX ва ибтидои асри XX cap карда, дар илми фарҳангшиносӣ равияҳо, ҷараёнҳои мухталифу зиёде ба вуҷуд омаданд.
Байнаннаҳрайн – дар Шарқ панҷҳазор сол пеш аз милод дар байни ду дарё ( Даҷла ва Фурот) якчанд дав-латҳое ба вуҷуд омаданд, ки онҳо давлатҳои Шумер, Акад, Бобулистон (Бобил), Финикия, Ошур (Осир) буда
Яке аз хусусиятҳои дигари тамаддун ин суръатно-кии он мебошад. Пас тамаддун мӯҳлати дарёфти даст-овардҳо, такомули таҳаввулотро хеле кӯтоҳ мекунад.
Санъат таърихи қадима дошта, дар ҷамъияти ибтидоӣ дар омезиш бо асотиру эътиқодҳои динӣ иайдо шудааст ва дар раванди ташаккули ҷомеаи инсонӣ то имрӯз дар рушду камол аст.
Хитой (Чин) низ яке аз гаҳвораҳои тамаддуни аҳли башар маҳсуб мешавад. Давраи қадимтарни дар инкишофи маданияти Хитой ҳазорсолаи IV-уми то милодӣ ва ҳазорсолаи III -юми то милодӣ ба шумор меравад.
Аз дӯст ба ҳар захме афгор набояд шуд В –аз ёр ба ҳар ҷавре безор шуд.
Дини зардуштӣ Зардушт 1000 то милод Дини яҳудй Мусо- 1400 то милод Дини масеҳй- Исои Масеҳ 1 то милод Дини ҳиндуи Кришно 3000-1400 то милод Дини ислом Муҳаммад (570-632)-и (УП)-и милодиДини зардуштӣ З
Эрон яке аз қадимтарин давлатҳои Шарқ маҳсуб мешавад, ки гаърихи зиёда аз 5-ҳазорсола дорад.
Дар минтақаи Аврупо мардуме зиндагӣ мекар-данд, ки онҳоро славянҳо мегуфтанд. Онҳо ба гурӯҳ-ҳои славянҳои гарбӣ, ҷанубӣ ва шарқӣ ҷудо мешуданд.