Вориси Исмоил писараш Аҳмад (907-914) ҳанӯз дар айёми ҳукумати падар ба баъзе вазифаҳои баланди давлатӣ мушарраф гардид. Аммо ӯ кифояту коршоямии падарро надошт.
Дар солҳои 550 пурзӯршавии вилояти Форс ба амал меояд ва шоҳи он Куруш лашкари бузурге ҷамъ карда, аз итоат ба шоҳи Мод Астиаг сар мепечад. Астиаг бар зидди Куруш бо сардории Гарпаг лашкар мефиристад.
Ба вуҷуд омадани масъала. Ҳанӯз аз замони сарвари ҳизби коммунистии Иттиҳоди Шӯравӣ будани Ю.В.
Вазъи ҷаҳон. Вазъи ҷаҳон дар солҳои 50-80-ум хело мураккаб буд.
Шаклҳои заминдорӣ ва андоз.
Гузаронидани тақсимоти ҳудуди миллӣ дар Осиёи Миёна ва ташкилёбии Ҷумҳурии мухтори Шӯравии Сотсиалис
Тайёр намудани аввалин лоиҳаҳои тақсимоти ҳудуди миллӣ.
Нақша: Муборизаи хунини байни Муҳаммад Шайбонихон ва шоҳи Эрон Исмоили 1 ва оқибатҳои он.Ҳуҷуми Бобур ва муваффақиятҳои ӯ.Шикасти Бобур ва сабабҳои он.
Неолит охирин марҳилаи асри санг мебошад. Дар ин давра дар Осиёи Миёна се навъи маданияти неолитӣ – ҷайтун, калтаманор ва ҳисор паҳн шуда буданд.
Ҳуҷуми қӯшунҳои рус ба муқобили хонигарии Қӯқанд ва аморати Бухоро. Таъсиси генерал-губернатории Тур
Кӯшишҳои ҷиддии ҳукумати Русия барои забти Осиёи Миёна аз охири солҳои 30 то миёнаи солҳои 50-уми асри XIX.
Кассаҳои қарздиҳии уездӣ. Кассаҳои қарздиҳии уездиро дар замони ҳукуматдории подшоҳӣ «ташкилотҳои қарздиҳии халқӣ» меномиданд.
Ба амал омадани дигаргуниҳо дар идоракунии Бадахшон. 3 апрели соли 1917 хабари сарнагун гардидани ҳукумати подшоҳии Русия то ба Бадахшон ҳам расид.
Ташкилёбии Ҷумҳурии Халқии Шӯравии Бухоро ва органҳои он.
Амир Исмоил чун ба Бухоро расид, аҳли Бухоро истиқбол карданд ва ба эъзози (ҳурмату эҳтиром) тамом уро ба шаҳр дароварданд.
Маориф. Новобаста аз он ки дар ҳудуди ҷумҳурии мухтории Тоҷикистон то соли 1925 ҳам дар соҳаи маориф баъзе чораҳои зарурӣ андешида шуд, вале натиҷааш назаррас набуд.
Таърихи инсониятро ивазшавии пай дар пайи форматсияҳои ҷамъиятию иқтисодй ташкил медиҳад.