Мезолит ё асри санги миёна давраеро меноманд, ки баъди палеолит сар шуда, ҳазорсолаҳои 10-6 пеш аз милодро дар бар мегирад.
Чораҳои зарурӣ барои пешгирии ҳаракати зиддишӯравӣ. Дар ҳудуде, ки ҷумҳурии мухтории Тоҷикистон бунёд гардид, ханӯз қувваҳои зиддишӯравӣ хеле зиёд буданд.
Давлати Селевкиён (солҳои 312-256 п.м.). Искандар фарзанди баркамол надошт ва пеш аз вафоташ касеро вориси худ таъин накард.
Масъалаи замин. Барои ҶХШ Бухоро муҳимтарин чорабинии иқтисодию иҷтимоӣ ин ҳалли масъалаи замин ва муайян намудани муносибат бо деҳқон ба ҳисоб мерафт.
Баъди он ки қӯшунҳои фашистӣ аз хоки мамлакати Шӯравӣ бароварда шуданд (аз моҳи марти соли 1944) рӯхбаландии аскарони сурх дар маҳв намудани фашистони Олмон ҳадду канор надошт.
Пайдо шудани хоҷагии истеҳсолкунанда, яъне зироаткорӣ ва чорводорӣ, тақсимоти ҷамъиятии меҳнат, ба соҳаи мустақил табдил ёфтани ҳунармандӣ маҳсулнокии меҳнатро зиёд карда, барои пайдо шудани моликияти
Нақша: Парокандагин сиёсии давлати Ҷокиён ва сусту нотавон гардидаии он.Ҳуҷуми ҳокими Эрон Нодиршоҳ ба Осиёи Миёна ва ба худ тобеъ намудани хонии Бухоро.
Бо гузаштани дусад сол аз ҳукумати арабҳо қудрати сиёсӣ ва ҳарбии хилофат коҳиш ёфт. Шӯру ошӯбҳои мардумӣ дар гӯшаву канори хилофат иқтидори ҳукумати марказиро суст гардонид.
Дар асрҳои XVI — XVIII ӯзбекҳои бодиянишин бо сардории Муҳаммад Шайбониҳои Мовароуннаҳри Марказӣ ва андаке баъдтар тамоми қисмати боқимондаи давлати Темуриёнро забт намуданд.
Бештари аҳолӣ дар замони Сомониён ба зироаткориву чорводорӣ машғул буданд.
Вазъи кишвари Туркистон.
Дар солҳои Ҷанги Бузурги Ватанӣ зиёда аз 102 ҳазор коргарон, колхозчиён ва намояндагони зиёиёни ҷумҳурӣ барои корнамоияшон дар оқибгоҳ бо ордену медалҳои давлатӣ мукофотонида шудаанд.
Нақша: Эъломияи Искандаркӯл ва ҳуҷуми қӯшунҳои рус ба мукобиля хонигарии Хева.Барҳам дода шудани хонигарии Хӯқанд ва ба ҷои он ташкил ёфтани вилояти Фарғона.
Нақша; Дар охирҳои асри ХУП ва ибтидои асри ХУШ истиқлолияти воқеӣ ба даст давровардани Фарғона.Комилан ташаккул ёфтани давдати хонии Хӯқанд дар нимаи дуюми асри ХУШ.
Бешубҳа яке аз сабабҳои некном гаштани хонадони сомонӣ дар таърих ба хотири нақши муҳим гузоштани ин сулола дар таъриху тамаддуни халқҳои Шарқ ба ҳисоб мерафт.