Тоҳир ибни Ҳусайн ва Абдуллоҳ ибни Тоҳир. Каме пас аз поёни фоҷеавии хонадони бармакӣ силсилаҳои дигари эронитабор ба корҳои идорӣ ҷалб гардиданд.
Омезиши ихтилофҳои мазҳабӣ бо рақобати мансабӣ ва ба амал омадани фоҷеаи байни суннимазҳабон ва шиам
Сабабҳои асосии ба вуҷуд омадани фоҷеа.
Сабабҳои ба амал омадани шӯришҳои зиддимустамликавӣ. Дар замони мустамликавӣ дар ҳудуди кишвари Туркистон худсарию бедодгариҳои амалдорони маҳаллии ҳукумати подшоҳӣ ҳадду канор надошт.
Кишоварзй. Дар асри XVI асоси хожагии ыишлоы, деьыонц буд. Замин бештар дар дасти давлат буд. Хон ё султон ба касе, ки мехост заминро инъом мекард.
Ҳизби ҷавонбухориёни сотсиал-инқилобчӣ. Баъд аз таҷовузи Колесов ҷавонбухороиён маҷбур шуданд,ки барои халосии ҷони худ ба дарунтари кишвари Туркистон хиҷрат намоянд.
соли 1929 Ҷумҳурии Мухтори Шӯравии сотсиалистии Тоҷикистон ба Ҷумҳурии Шӯравии сотсиалистии Тоҷикистон табдил ёфт ва он бевосита ба ҳайати Иттиҳоди Ҷумҳуриҳои Шӯравии сотсиалистӣ (ИҶШС- СССР) дохил шу
Аз нимаи дуввуми асри XIV сар карда, ба саҳнаи сиёсати минтақа яке аз хунхортарин чеҳраҳои таърих Темур сар медарорад.
Энеолит давраи таърихиеро меноманд, ки дар он одамони ибтидоӣ бори аввал бо фулуз — маъдани мис шинос шуданд, аммо олоти сангӣ дар зиндагии онҳо чун пештара мақоми асосиро ишғол мекард.