Вобаста ба соҳаҳои ҳуқуқ дар ҷамъият муносибатҳои ҳуқуқи конститутсионӣ, маъмурӣ, гражданӣ, меҳнатӣ, оилавӣ ва ғайра ҷудо мешаванд ва ҳар як соҳаи ҳуқуқ муносибатҳои ҳуқуқии алоҳидаро ба танзим медаро
Таърихи ташаккули ҳуқуқи инсон баъди омӯзишу таҳлилӣ тадқиқотҳои илмӣ[1] ва санадҳои таърихию ҳуқуқӣ[2] оварда шудааст. Пайдоиши ақидаҳо оид ба ҳуқуқи инсон дар таърихи ҷаҳон.
Тартиби иҷрои ҷазои ҷиноятӣ вобаста ба ҷазоҳое мебошад, ки ҷанбаи таъсири ислоҳи доранд, яъне дар ҷараёни иҷро ва адои онҳо ба маҳкумшудагон таъсири ислоҳи расонида мешавад.
Шартнома гуфта созиши ду ё якчанд шахсро меноманад, ки барои ба вуҷуд овардан, тағйир додан ё қатъи ҳуқуқ ва ӯҳдадории гражданӣ равона карда шудааст.
Имтиёзҳои дар бахши андоз афзалиятҳое, ки мутобиқи Кодекси андоз ё шартномаҳои байналмилалии эътирофнамудаи Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дорои муқаррароти вобаста ба андозбандӣ мебошанд, ба гурӯҳҳои алоҳид
Барои фаъолияту мавҷудияти давлат маблағҳои зарурӣ лозиманд. Маҳз ба тауфайли маблағҳои гирдовардаи давлат мавқеу қувваи иқтисодиро соҳиб мегардад.
Андозҳо аз рӯи омилҳои гуногун навъ бандӣ карда мешаванд. Вобаста аз рӯи сатҳашон дар низоми худ, онҳоро ба дунамуд КА дармоддаи 6 ҷудокардааст: андозҳои умуми давлатӣ ва андозҳои маҳаллӣ.
Дар байни донишмандон ва мутафаккирони соҳаи бизнес ҳамдигарфаҳмӣ на фақат оиди моҳият, сабаб, балки доираю ҳавза ва шаклу намудҳои ташкили соҳибкорӣ дида намешавад.
Сохибкории инфироди (фарди), фаъолияте мебошад, ки асосан аз ҷониби як шахси алохида ташкил карда мешавад. Соҳиб-кор ба сифати менеҷер нақши идоракуниро ба зимма дорад.
Доири пайдоиши ҳуқуқи байналхалқӣ фикрҳои мухталиф вуҷуд дорад. Олимони ҳуқуқшиноси байналхал қӣ пайдоиши онро бо пайдоиши давлат, ҳодисаи таърихӣ ва манфиатҳои инсонӣ алоқаманд медонанд.
Истилоҳи «ҳуқуқи байналхалқӣ» аз тарафи умум дар асри ХIХ қабул гашт, ки то ин давра истилоҳи қадимаиҳуқуқи римӣ «ҳуқуқи халқ»-ҳо истифода мешуд.
Доираи масъалаи ҳуқуқи байналхалқии оммавӣ аз хусусӣ дар адабиётҳои ҳуқуқӣ фикрҳои мухталиф вуҷуд дорад. Як гурӯҳ олимон ҳуқуқи байналхалқии хусусимро ба ҳуқуқи байналхалқии оммавӣ якҷо менамоянд.
Низоми ҳуқуқи байналхалқӣ мавҷудияти объективонаи робитаи тарафайни элементҳои мақсаднокро меҳисобанд, ки ба он: принципҳои умумии эътирофгашта, меъёрҳои ҳуқуқи байналхалқӣ, шартномавӣ ва одатию ҳуқу
Истилоҳи сарчашмаи ҳуқуқ дар ду мазмун истифода бурда мешавад; дар мазмуни моддӣ ва расмӣ. Дар зери срчашмаҳои моддӣ шароитҳои модии ҳасти ҷамъият фаҳмида мешавад.
Меъёрҳои ҳуқиқи байналхалқиро аз рӯи якчанд асосҳо таснифот мекунанд. 1.Аз рӯи доираи амалкуниашон ба меъёри универсалӣ ва локалӣ тақсим мешаванд. 2.