Мақолаҳои тоҷикӣ

Нақша: Муқаддима Шарҳи ҳоли мухтасари шоирМазмуни асосии достонХулоса Фирдавсӣ аз зумраи он сухансароёнест, ки назми офаридаи ӯ солҳову асрҳост, ки шӯҳрати ҷаҳонӣ касб намудааст.

Осмон мисли ҳарвақта софу беғубор буд. Хуршеди оламоро зулфони худро ба гетӣ паҳн намуда ҳусни худро ситоиш мекард. Одамон дар даву ғеҷ буданд. Ҳар касро сару савдое.

Истиқлолият ба ҷомаи рӯ ба рушди тоҷикон имкони густурдае дар роҳи бузургдошт ва эҳтиром гузоридан ба муқаддасот ва арзишҳои миллӣ фароҳам овард.

Аҷаб шаҳри дилороӣ, Душанбе, Хаёлам зеби дунёӣ, Душанбе. Душанбе шаҳри зебо ва калонтарини тоҷикон буда, имрӯз пойтахти Тоҷикистони азизамон мебошад.

Миробид Сайидои Насафӣ аз устодони барҷастаи адабиёти тоҷик мебошад. Тазкиранигорон ва адабиётшиносон ба осори пурмазмун ва ҳадафраси шоир баҳои сазовор додаанд.

Эмомалӣ Раҳмон 5 октябри соли 1952 дар ноҳияи Данғараи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар оилаи деҳқон таваллуд шудааст.

Мазан бар сари нотавон дасти зур, Ки рӯзе ба пояш дарафтӣ чу мӯр. Ҳар як инсон дар зиндагӣ бояд мулоҳизакор, боандеша ва мардумдӯст бошад.

Сухан ганҷинаи бузургест, ки баробари аз забон падид омаданаш чун дурри гарон ва ҷилобахши шунавандаро ба худ ҷалб менамояд. Хоҳ ҷолиб бошад, хоҳ не.

Одамиро шуур тафовут кунонид. Он шууре, ки ба одамӣ қудрати дарк намуданро медиҳад, он шууре, ки ба одамӣ қудрати созиш намуданро бо ҳам медиҳад. Пас, ку он шууре, ки одамиро тафовут кунонид?

Ба хотири шоири бузург, Мирзо Турсунзода, ки роҳи моро дар адабиёт бо нури илҳом ва эъҷозӣ сухан мунаввар кардааст, сари таъзим фуруд меорам. Чингиз Айтматов, нависандаи бузурги қирғиз.

Нақша: Сарсухан Мазмуни бадеии романи «Шодӣ»Симои ШодӣХулоса Ҷалол Икромӣ чун нависандаи бузург дар адабиёти давраи шӯравӣ маълуму машҳур гардидааст.

Эй бародар меҳмонро нек дор, Ҳаст меҳмон аз атои Кирдигор. Меҳмон рӯзӣ зи худ меоварад,  Пас, гуноҳи мизбонро мебарад.

Халқи тоҷик баъди зиёда аз ҳазор сол аз нав соҳиби давлати мустақили миллӣ гардида, мақому манзалати хосса касб намуд. Барои миллат ин бахти нодир ва воқеаи хеле бузургу фараҳбахш ва ифтихор аст.

Нақша: Ҳаёти адабии ин давраМавзӯъ ва мундариҷаи адабиёти ин даврХулоса Ҳаёти адабӣ дар асри XVIII ва аввали асри XIX дар ин давр асосан дар сарзамини Осиёи Миёна вобаста ба ҳодисаву воқеаҳои сиёсию и

Нақша: 1. Мафҳумҳои системаи менеҷменти ташкилот; 2. Марҳилаҳо ва усулҳои ба лоиҳагирии сохторҳои ташкилии корхонаҳо; 3. Принсипҳои ташаккулёбии сохтори идоракунии ташкилот; 4.