Мақолаҳои тоҷикӣ

Ҷумҳурии Тоҷикистон диёри зебоманзару кӯҳсор ва дорои захираҳои ғании энергетикӣ ба ҳисоб меравад. Ин имконоти бузурги энергетики метавонад ояндаи Тоҷикистонро нурафшон созад.

Об асту ҳаёт пойдор аст, Об асту замину кишту кор аст. Маҳсули ҳама ҷаҳони ҳастӣ, Аз ҳастии оби файзбор аст. Оре, об манбаи ҳастии ҳамаи мавҷудоти олам аст.

Сад ҷону дил фидои як муддаои модар Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар.  Модар ноёбтарин неъмати дунё, сарманшаи муҳаббати беканор ва азизтарин шахсияти башар аст.

“Ифтихори ватандорӣ аз донистани таърих, забон ва фарҳанги Ватан сарчашма мегирад” (Эмомалӣ Раҳмон) Тоҷикистон кишвари таърихист ва ҳазорон бозёфтҳои қадима ва фарҳангу тамаддуни волои халқи тоҷик шаҳ

Инсон мисли ҳар як мавҷуди дигари худовандӣ пас аз арзи вуҷуд намудан давраи камолотро сипарӣ мекунад, камолоти ҷисмонӣ ва камолоти маънавӣ. Камолоти ҷисмонӣ хоси ҳама махлуқот аст.

Дар ҳунар кӯш, ки зар чизе нест, Ганҷу зар пеши ҳунар чизе нест. Ҳунаре неҳ, ки диҳад симу зарат, Ҳунари аз дилу ҷон ранҷбарат.

Дар олам халқу миллатҳои зиёде мавҷуд аст. Ҳар миллат дорои забон, хат, рамзҳои ба худ хос ва расму анъанаҳои гуногун мебошад.

Дониш андар дил чароғи равшан аст, В-аз ҳама бад бар тани ту ҷавшан аст. (Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ) Ҷаҳони муосир ниёз ба пешрафти илму техника дорад.

Илмат ба амл чу ёр гардад, Қадри ту яке ҳазор гардад. (Низоми Ганҷавӣ) Дар «Қуръон»-и маҷид аввалин сухане, ки ба инсоният аз ҷониби Худованди бузург гуфта шуд, ин калимаи «бихон» мебошад.

Ҳар киро дар зиндагӣ устодест. Имрӯз чӣ муаллиму чӣ духтур, чӣ ронанда ва чӣ коргару бофанда ҳама устодону шогирдони худро доранд. Ҳамаро дар ҳаёт касе омӯзонидааст.

Тоҷикистон, Тоҷикистон, Мекунам шукри каму бисёри ту. Мекунам шукрона аз озарму озори ту, Аз ту ман сарват намехоҳам. Ватан ҳастӣ, бас аст, Бо хасу хорат баробар зиндагӣ кардан бас аст.

Мо насли ҳозира бояд мероси ниёгони худро эҳтиром намоем, то насли оянда моро эҳтиром намоянд. То оне ки насли оянда моро ба дигарон ҳамчун «Садриддин Айнӣ»-ву «М. Турсунзода» муаррифӣ нанамоянд.

Нақша: Муқадима Таҳлили ғоявии достонСимои Сиёвуш дар достонХулоса Фирдавсӣ дар таърихи адабиёт бо достонҳои безаволи «Шоҳнома»-и худ шӯҳрати ҷаҳонӣ касб намудааст.

Сулҳ баҳорест, баҳор оварад, Равнақи шодиву барор оварад. Сулҳ диҳад шаршараи ҷӯи об, Сулҳ диҳад ҳусни пур аз обутоб.

Оре, шахси боадаб ҳамеша аз хислати ҳамида, мисли фазлу дониш, заковат ва ҳунар, фарҳанг бархӯрдор аст. Аслан ин қабил одамон фурӯтану боҳиммат ва дуран¬дешу донишманд мешаванд.