Адабиёти тоҷик

Тилло Пӯлодӣ 4 майи соли 1912 дар деҳаи Пиши ноҳияи Шуғнони Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон ба ҷаҳон омадааст.

Мирзо Турсунзода 2 майи соли 1911 дар деҳаи хушманзараи Қаратоғ водии Ҳисор ба дунё омадааст. Падараш, усто Турсун яке аз ҳунармандони гулдасти ин водӣ (деҳа) буд.

Айби мардум бипӯш! Ва дин ба дунё мафурӯш!

Дасту пой зада масолеҳе чанд ба пои кор овардам ва филҷумла кулухчинӣ карда, нардбоне ба роҳ андохтам ва суруде ба ёди мастон додам ва «он чӣ дар дег буд ба чумча1 омад» ва бар табақҳои ихлос2 ниҳода

Устод Мӯъмин Қаноат 2 майи соли 1932 дар деҳаи Курговад дар Дарвоз дар хонаводаи кишоварз ба дунё омадааст. Таҳсилоташро дар мактаби рустояш фаро гирифта ва сипас дар колхоз кор кардааст.

 зулму тааддии золимон, хислатҳои бадӣ инсонӣ сахт мазаммат карда мешаванд.

Дар бораи мардӣ, одамгарӣ ва омӯхтани таҷрибаи ҳаёт Гар бар сари нафси худ амирӣ, мардӣ, Бар куру кар ар нукта нагирӣ, мардӣ. Мардӣ набувад фитодаро пой задан, Гар дасти фитодае бигирӣ, мардӣ.

Абуалӣ Ҳасан ибни Алӣ ибни Исҳоқи Тусӣ, ки бо номи Низомулмулк машҳур аст, соли 1017 дар деҳаи Радакони вилояти Тус ба дунё омадааст.

Ҳар як асари бадеӣ иштироккунанда дорад. Баъзан иштироккунандагони асарҳои бадеӣ ҳайвонот, паррандагон ва наботот, хок, санг, гул, чинор низ мешаванд.

САЙИДОИ НАСАФӢ Миробид (соли таваллудаш номаълум — вафоташ байни солҳои 1707—1711, Бухоро), шоири тоҷик.

Пайрав Сулаймонӣ (1899-1933) умри хеле кӯтоҳ дид, ҳамагӣ 34 сол. Ӯ дар осмони назми тоҷик чун ситораи тобноке дурахшиду нопадид гашт.

Аз қаъри гили сияҳ то авҷи Зуҳал, Кардам ҳама мушкилоти гетиро ҳал1. Берун ҷастам зи банди ҳар макру ҳиял, Ҳар банд кушода шуд, магар банди аҷал.

Шабе Умар ибни Алхаттоб1, ба асас мегашт ва ман бо вай будам. Аз Мадина2 берун шудем ва дар саҳро деворбасте буд вайрон ва аз он ҷо рушноие метофт.