Дар ҳаёти муқаррарӣ, инсон бидуни донишҳои иқтисодӣ, вожаҳои молу мулк, мулкдорӣ, чиз, неъмат, соҳибмулк (молик) ва ғайраро дар як қатор гузошта, онҳоро чун моликият тасаввур мекунад.
Фондҳои асосӣ аз ҷиҳати сохт, таркиб, имконияти ҷисмонӣ, муҳлати амал аз 1 то 50 сол ва аз он зиёдтар хизмат мекунанд.
Тафаккури иқтисодӣ ҳамсолу ҳаммаслаки ҷомеаи инсонӣ буда, баробари эҳё ва ташаккули воситаҳои меҳнат, зина ба зина тӯли қарнҳои зиёд инкишофу таҳаввул ёфтааст.
Ҳангоми гузариш ба иқтисоди бозорӣ таъсир ва бунёд гардидани бисёрукладӣ, масъалаи таъмин кардани ҳуқуқи соҳибкорӣ, шароити танзими муносибатҳои дохилӣ ва бурунмарзӣ, ташкили сохтори иқтисодӣ ва иҷтим
Бозор дорои таркиб ва низоми мураккаб буда, тамоми ҷан-баҳои иқтисодиро фаро мегирад.
Моҳияти пул дар иҷрои вазифа(функсия)-ҳои он баръало намоён мегардад.
А. Рукн ва равияҳои мактабҳои иқтисодии пасгузаштаСарнахуст, муқаррароти иқтисодӣ дар шакли мактаби махсус — мактаби савдогарӣ (меркантилизм) тахсис ёфтааст. Намояндагони асосии он: Т. Мен, А.
Мавҷуд будани танҳо тақозо ҳоло мазмуни ташкил ёфтани бозори воқеиро надорад. Тақозо бидуни бозор ҳам мавҷуд буда метавонад (талабот ба об, ба ҳаво, неъматҳои табиат, чизҳои хона…).
Иқтисод оинаи миллат аст, ки маҳсули меҳнаташро акс ва дастурхонашро сершор аз неъмат мегардонад.
Чӣ тавре аз таҳлили саволи пештара бармеояд, рақобати ко-мил дар шакли соф вуҷуд надорад.
Мувофиқи қонунгузориҳо корхона барои риоя кардани манфиати ҷомеаву шаҳрвандон, қонунҳову ҳифзи муҳити атроф, афзун гардондани боигарии корхонаю сарвати ҷамъият, баланд бардоштани самараи истеҳсолот ва
Аз моҳият ва мазмуни саволҳои пештара бармеояд, ки эҳё ва ташаккули бозор мустақиман бо тақсимоти ҷамъиятии меҳнат, тахсис ва мустақилияти молистеҳсолкунандагон, яъне хоҷагиҳои ҷамъиятӣ пайваст мебоша
Сармояи асосӣ (фондҳои асосӣ), қисми сармояи маҳсулдеҳи корхона мебошад, ки арзиши худро дар давоми сикли пурраи такрористеҳсол, қисм ба қисм ба махсулоти тайёр гузаронида, бо тадриҷ дар шакли пул ба
Дар адабиёти кунунии иқтисодӣ тақозо на дар шакли хаёлию назариявӣ, балки бо воситаи ҷадвал ё худ нақшаву каҷхата (графика)-ҳо тасвир карда мешавад.
Аз нуктаи назари субъекту объекти моликият ва истифодаи “дастаи ҳуқуқ”, моликият пеш аз хоҷагиҳои молӣ (бозорӣ) ба вуқӯъ пайваста аст.