Илми фарҳангшиносӣ яке аз илмҳои ҷомеавй буда, таърихи хело куҳан дорад ва комёбиҳои давраҳои гу-ногуни ҷомеаро дарбар мегирад.
Маданият ҳамчун падидаи таърихӣ дар зинаҳои муайяну мушаххаси тараққиёти таърих шаклу шева-ҳои махсусро ба худ мегирад.
Эрон яке аз қадимтарин давлати Шарқи бостонӣ буда, таърихи беш аз 5-ҳазорсола дорад, ки мардуми онро дар давраҳои қадим ориёиҳо яъне ориф, наҷиб, покиза, донишманд аз хонаводаи нажоди сафед мегуф-танд
Фарҳангшиносӣ яке аз илмҳои ҷомеавӣ шинохта шуда, дорои хусусиятҳои хоси фалсафии худ мебошад.
Муҳаммад ибни Алӣ ибни Ҳасан Заҳирии Самарқандӣ аз дабирон ва адибони асри 12 форс-тоҷик буда, доир ба ҳаёт ва фаъолияти илмию адибии ў маълумоти хеле кам аст.
Фалсафаи чорвакҳо, ки бо номи локаята.низ маъруф аст, таълимоти материалистии аҳди бостони Ҳинд ба шумор меравад.
Дар мамлакатҳои Аврупои ғарбӣ ва марказӣ дар байни асрҳои миёна ва Аҳди Ҷадид марҳилаи гузари-ше ба вуҷуд омад, ки онро аз рӯӣ хусусиятҳояш Эҳё но-миданд.
Аз дастовардҳои фарҳангй бармеояд, ки олимони зиёде оид ба ташаккули фарҳанги аҷамиён кор кардаю тадқиқот гузаронида комёбиҳои онҳоро пурсамар ҳи-собиданд.
Дар таърихи башарият бори нахуст ду минтақаи маданӣ ба вуҷуд омадааст, ки яке минтақаи Шарқ ва дигаре минтақаи Аврупо буданд.
Ба ҳама маълум аст, ки тоҷикон халқи ориёиасл буда, аз қадимулайём сокинони аслии Осиёи Марказӣ мебошанд. Ва таърихи онҳо бо таърихи кулли мардуми эронинажод пайванди ногусастанӣ вареиши қавӣ дорад.
Байнаннаҳрайн – дар Шарқ панҷҳазор сол пеш аз милод дар байни ду дарё ( Даҷла ва Фурот) якчанд дав-латҳое ба вуҷуд омаданд, ки онҳо давлатҳои Шумер, Акад, Бобулистон (Бобил), Финикия, Ошур (Осир) буда
«Ягон кишвар ба танҳоӣ азӯҳдаи ҳалли масъала-ҳои глобалӣ баромада наметавонад». Э. Ш. Раҳмонов«Ягон кишвар ба танҳоӣ азӯҳдаи ҳалли масъала-ҳои глобалӣ баромада наметавонад». Э. Ш.
Оид ба омилҳое, ки ба рушду нумӯи фарҳанг му-соидат мекунанд миёни муҳаққиқон баҳсу талошҳои тӯлонӣ давом дорад.
Дар минтақаи Аврупо мардуме зиндагӣ мекар-данд, ки онҳоро славянҳо мегуфтанд. Онҳо ба гурӯҳ-ҳои славянҳои гарбӣ, ҷанубӣ ва шарқӣ ҷудо мешуданд.
Санъат таърихи хело қадима дошта, дар ҷомеаи ибтидой дар омезиш бо асотиру эътиқодҳои динӣ пай-до шуда, дар раванди ташаккули ҷомеаи инсонй то имрӯз дар рушду такомул ва таҳаввулот аст.