Мақолаҳои тоҷикӣ

          Таълимоти динию фалсафие, ки Маздак (460-528) дар соли 488 бо он баромад кард, бо таълимоти монавияю зардуштия алоқаи калон дошт.

Дар назарияи махсуси нисбият системаҳои сарҳисоб инерсиалӣ ҳисобида мешаванд. Назарияи махсуси нисбият муқаррар менамояд, ки дар ҳамаи системаҳои инерсиалӣ просесҳои физикӣ якхела сурат мегиранд.

Ҳар як роҳбар нақши иртиботии худро нисбати фаъолияти тобеон амалӣ намуда, дар қабули қарорҳою иҷрои воқеии функсияҳои асосии идоракунӣ (нақшагирӣ, ташкил, мотиватсия ва назорат) бояд фаъолона ширкат

(Пайдоиш ва инкишофи таълимотҳои ахлоқию сиёсӣ ба ташаккули аввалин давлатҳо дар Шарқи қадим— Миср, Бобулистон, Ҳиндустон, Хитой, Эрон рост меояд.

Нақша: Ба тахт нишастани Искандари Макдунӣ ва сиёсати пешгирифтаи ӯ.Авзои сиёсии шоҳаншоҳии Ҳахоманишӣ дар арафаи ҳуҷуми лашкари Юнону Макдуниҳо.Лашкаркашиҳои Искандар ба Шарқ ва пирӯзиҳои ӯ.

Афкори сотсиологии Георг Зиммел Афкори сотсиологии Эмил Дюркгейм Сотсиологияи Макс Вебер Низоми сотсиологии Вильфредо Парето Ташаккул ва инкишофи сотсиологияи таҷрибавӣ (эмперикӣ) Афкори сотсиологии

Истилоҳи «информатсия» яке аз категорияҳои умуиилмӣ буда, аз калимаи лотинии informatio гирифта шудааст. Инсон доимо бо информатсия сару кор дошта, дар тамоми фаъолияташ истифода мебарад.

Нек, хуб, нағз, хуш рамзи амалу кирдори писандидаи одамон буда, муқобили бад аст. Ҳар амале, ки бод иди нек анҷом пазирад, подошаш низ хуш мегардад.

Боназардошти сатхи кунунии камбизоати ва махдудияти бучети давлати, Точикистон ба кумаки калон, бахусус дар шакли карзхои беподош ниёз дорад.

 Шаклҳои идоракунии давлат ду хел аст: монархия ва республика.

Овардаанд, ки рӯзе амири Сомонӣ Абуалиро имтиҳон карданӣ шуд. Ӯ ба пешхизматони худ амр намуд, ки дар зери чор пояи курсии Абуалӣ чор танга гузоранд. Онҳо амри ӯро ба ҷо оварданд.

Ташаккул ва инкишофи ташвиқи тарзи ҳаёти солим дар Тоҷикистон Тарзи ҳаёти солим ҳамчун усули пешгирӣ кардани бемориҳо то соли 1920 вуҷуд надошт.

Таърихи пайдоиш ва инкишофи сотсиология Барои омўхтан ва фаҳмидани сотсиология ҳамчун илм пеш аз ҳама таърихи ташаккул ва инкишофи онро донистан лозим аст.

Давраи Эҳё дар таърихи инкишофи зеҳнӣ ва илм марҳилаи басо муҳимро ишғол мекунад. Одамони он давраи таърихӣ Эҳёро, пеш аз ҳама, чун эҳёи махсуси хеш, тавлиди шахсияти нав мефаҳмонданд.

Яке аз бузургтарин ҳодисаҳои давраи муғулҳо бешак қиёми сарбадорон аст, ки соли 1336 дар Сабзавори Хуросон ба вуқуъ пайваст. Шайх Ҳасани Ҷурӣ ном дарвеше мардумонро иршод карда, ба мубориза бархезонд.