Ҳунар омӯз, к-аз ҳунармандӣ, Даркушоӣ кунӣ, на дарбандӣ. Низомии Ганҷавӣ Ҳунар, қобилият, кордонӣ, касб, пеша фазилати инсонист, ки ҳамеша инсонро сарфарозу бахтиёр мегардонад.
Нақша: Сарсухан Ҳаёти мухтасари шоирМазмуни асосии достонХулоса Абулқосим Лоҳутӣ зодаи шаҳри кирмоншоҳи Эрон буда, ҳамчун шоири бузургу тавонои асри ХХ шинохтаву эътироф гардидааст.
Об асту ҳаёт пойдор аст, Об асту замину кишту кор аст. Маҳсули ҳама ҷаҳони ҳастӣ, Аз ҳастии оби файзбор аст. Оре, об манбаи ҳастии ҳамаи мавҷудоти олам аст.
Нафсу шайтон мебаранд аз раҳ туро. То биандозанд андар чаҳ туро. Фармуда Фаридуддини Аттор. Кору кирдори ношоиста, амали номатлуб касро аз роҳи дурусти ҳаёт гардонда, ӯро рӯ ба табоҳиву заволӣ меорад.
Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олӣ, ки моҳи ноябри соли 1992 дар шаҳри бостонии Хӯҷанд баргузор шуд, ба ташкили давлату ҳукумати нави Тоҷикистон замина гузошт.
Шарму ҳаё ҳусну зиннати инсон аст. Ҳар шахсе, ки бошарму ҳаёст ҳамеша аз хислати ҳамида, мисли фазлу дониш, заковат ва ҳунар, фарҳанг бархӯрдор аст.
Парчамҳо таърихи беш аз 3000 сола доранд. Аввалин парчамҳо дар Чин, Миср ва Эрони Қадим пайдо шудаанд. Дар Авесто дар бораи парчамҳои Бохтари Қадим ва дирафшҳои душманони он зикр шудааст.
Давлати мустақил давлатеро меноманд, ки дорои рамзҳои давлатӣ, сарҳад, артиш мебошад. Дар баробари ҳамаи ин ҳар як давлат қонуни асосӣ дорад, ки дар он ҳуқуқ ва вазифаҳои шаҳрвандонаш сабт шудаанд.
Адабиёти форс-тоҷик осмони паҳноварест, ки ситорагони дурахшони бешумор дорад.
Одамонро ба тарзи ҳаёти солим боваркунондан – асоси саломатии хуб-яке аз вазифаҳои онҳоест, ки дарди мардумро кам карданианд.
Нақша: Муқаддима 1.Зиндагиномаи Мирсаид Миршакар 2.
Нақша: Сарсухан Мазмуни бадеии романи «Шодӣ»Симои ШодӣХулоса Ҷалол Икромӣ чун нависандаи бузург дар адабиёти давраи шӯравӣ маълуму машҳур гардидааст.
Нуриддин Абдураҳмони Ҷомӣ аз шоирон ва олимони намоёни адабиёти қарни XV-и тоҷик буда, дар вилояти Ҷоми Афғонистон зоида шудааст.
Нақша: Муқаддима 1.Маълумоти мухтасар дар бораи шоир 2.
То тавонӣ, дӯстонро гум макун, Дӯстони меҳрубонро гум макун. (М. Турсунзода) Оре, дӯст беҳтарин, наздиктарин ва азизтарин касест, ки инсонро дар зиндагӣ роҳбалад аст.