Статьи

Иқтисод оинаи миллат аст, ки маҳсули меҳнаташро акс ва дастурхонашро сершор аз неъмат мегардонад.

Иқтидори таълиму тарбия, ақлу заковати бепоёни инсон чунон пеш рафтааст, ки башарият дар таърихи ҳазорсолаи муққадам дар шигифт мондааст.

Иштирокчиёни муносибати корӣ барои вазифаи дар пеш гузошта шуда, ба мақсад ва комёбиҳои назаррас ноил шудан аз рўи қонун баромад менамоянд.

Иштироки сиёсӣ шакли махсуси фаъолияти сиёсии одамон буда, яке аз воситаҳои муҳимтарини ҳимояи манфиатҳои онҳо ба шумор меравад.

Ихвон-ус-сафо (Бародарони пок).

Истиқлолият ба ҷомаи рӯ ба рушди тоҷикон имкони густурдае дар роҳи бузургдошт ва эҳтиром гузоридан ба муқаддасот ва арзишҳои миллӣ фароҳам овард.

Истилоҳи сарчашмаи ҳуқуқ дар ду мазмун истифода бурда мешавад; дар мазмуни моддӣ ва расмӣ. Дар зери срчашмаҳои моддӣ шароитҳои модии ҳасти ҷамъият фаҳмида мешавад.

Индустрияи туризм ва меҳмондорӣ солҳои охир зери таъсири як қатор омилҳо инкишоф меёбад ва ин омилҳо ба ду гурӯҳ, яъне беруна ва дохилӣ ҷудо мешаванд.

Инсон ягона мавҷудест, ки миранда будани худро медонад, вале маргро бартараф карда наметавонад. Фаҳмишу маънидодкуниҳои гуногуни марг вуҷуд доранд.

Инсон шакли махсуси вуҷудият, зинаи олии инкишофи мавҷудоти зинда дар рӯи Замин, субъекти протсессҳо ва муносибатҳои ҷамъиятӣ, эҷодкору қувваи ҳаракатдиҳандаи таърих ва бунёдгари маданият аст.

Инсон табиатан аз ибтидои офарид то кунун баҳри қонеъ гардонидани талабу ниёзҳои худ эҳтиёҷ ба хӯрдан, пӯшидан, кор кардан, сохтан, хондан, истироҳат, маишат ва ғайра дорад.

Инсон мисли ҳар як мавҷуди дигари худовандӣ пас аз арзи вуҷуд намудан давраи камолотро сипарӣ мекунад, камолоти ҷисмонӣ ва камолоти маънавӣ. Камолоти ҷисмонӣ хоси ҳама махлуқот аст.

Инсон ду мафҳуми бо ҳам марбутанд, ҳаргиз олам худ аз худ пурнур нагашта-аст.

Инсон дар рӯи замин сарчашмаи ҳамаи ободиҳо, озодиҳо ва пешравию комёбиҳои ҳаёт аст. Тамоми мавҷудоти олам маҳз тавассути меҳнати фидокоронаи инсони асил арзи ҳастӣ мекунанд.

Инсон ва ҳаёту зиндагонии он, чӣ аз нуқтаи назари биологӣ, чӣ иқтисодиву иҷтимоӣ ва моддиву маънавӣ, аз оғози тавлид то кунун объекти махсуси таҳлил ва таҳқиқи илмҳои гуногун қарор дорад.