Статьи

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон боби дуввуми худро пурра ба ҳуқуқу озоди ва вазифаҳои асосии инсон ва шаҳрванд бахшидааст.

Мавҷуд будани танҳо тақозо ҳоло мазмуни ташкил ёфтани бозори воқеиро надорад. Тақозо бидуни бозор ҳам мавҷуд буда метавонад (талабот ба об, ба ҳаво, неъматҳои табиат, чизҳои хона…).

Мавҷуд будани сарчашмаи алоҳидаи ҳуқуқ аз он далолат медиҳад, ки ин соҳаи мустақили ҳуқуқ аст.

Мавчудияти заминаи конунгузори чавобгуй ба талаботи иктисоди бозори яке аз омилхои мухим барои рушди низоми бонкии чумхури хисоб меёбад.

Маблагхои фондхои максадноки давлатӣ танхо барои ичрои амалхое, ки бо конунгузории Чумхурии Точикистон муайян гардидаанд ва мутобики бучети фондхои мазкур,…

Лучтухмон – растанихои кадими, бокимондаи онхо аз кабатхои девони эраи PZ ёфт шудааст. Папоротникхои тухмдор, кордаитхо тамоман мурда рафтаанд. Холо наздик 600 намуди онхо маълуманд.

Кӯчиши байналхалқии сармоя ва қувваи корӣ яке аз шаклҳои маъмули муносибатҳои байналхалқӣ-иқтисодӣ ба ҳисоб меравад.

Котегорияҳои ахлоқии «Некӣ ва бадӣ», дар шахс нисбат ба амал назарият саҳеҳ ташаккул ёфта, дар бораи маънои ҳаёт ва мақсаду воситаҳои ба даст овардани он тасаввурот пайдо мешавад.

Конунхои асосии таъмини эътимоднокии воситаи барномавиро дида мебароем, ки он максади асосии коркарди воситаи барномавй мебашад.

Исмҳо шумурдашаванда ва шумурданашавашда мебошанд. Дар забони англисӣ исмҳои шумурдашавандаро “countable поuns” ва исмҳои шумурданашавандаро “uncountable nouns” меноманд.

Истилоҳи «ҳуқуқи байналхалқӣ» аз тарафи умум дар асри ХIХ қабул гашт, ки то ин давра истилоҳи қадимаиҳуқуқи римӣ «ҳуқуқи халқ»-ҳо истифода мешуд.

Истилоҳи «информатсия» яке аз категорияҳои умуиилмӣ буда, аз калимаи лотинии informatio гирифта шудааст. Инсон доимо бо информатсия сару кор дошта, дар тамоми фаъолияташ истифода мебарад.

Истилоҳи «информатика» дар ибтидои солҳои 60 – уми асри XX дар Фаронса пайдо шуда, аз якҷоякунии ду калима «информатсия» ва «автоматика» ҳосил шуда аст.

Истилои муғул ба ҳаёти хоҷагии Осиёи Миёна зарбаи сахт расонид. Зулму истибдод аҳолии шаҳру деҳотро аз ҳамаи дастовардҳо ва махсусан шавқи зингдагӣ кардан маҳрум сохт.

Истеҳсолоти (хоҷагиҳои) молӣ аз хоҷагиҳои натуралӣ бо он фарқ мекунад, ки он мустақиман бо бозор сару кор дорад.