Тарзи рафтор дар ҷойҳои ҷамъияти

Махорати рафтор дар чойхои чамъиятй — як чихати эстетикаи рафтори одам буда, конуну коидахои одоби худро дорад. Асоси онхоро рафтори хоксорона, мулоим дар театр, кинотеатр, намоишгоххо, суратхона, клубу касрхо, хонахои истирохдт, богх, о ва дигар ч, ойх, ои чамъиятй ташкил медиханд. Эстетикаи рафтор дар чойхои чамъиятй хануз дар чй зох, ир мегардад?

Х, ануз Гёте навишта буд: «Сахна ва зали тамошо, актёрхо ва тамошобинон танхо дар якчоягй вахдатро ташкил медиханд». Ин ибора мазмуни мухим дорад. Мазмуни намоиш, балет ё шунидани опера, консерт бошад, хайрхохй таассуроти тарафайн, маданияти идрок ва рафтори тамошобинонро такозо. дорад.

Тамошои театр хдмеша ид буда, ба кас рухбаланидй ва хушнудй мебахшад.

Ба театр, кино дар вакташ то шуруй спектакл, сеанси филм омада, ба чои худ нишастан лозим аст. Дер омадан ба ин гуна чойхо аломати тарбияи бад аст. Барои ба чои худ гузаштан, аз шахси дар канор нишаста ичозат пурсидан («Ичозат дихед гузарам»), руйро ба тарафи нишастагон гардонда, ба чои худ нишастан зарур аст.

Вале агар дар ягон кдтори дигар шиносхо ва ё дустонатонро бинед, пеш аз хама бояд дод задан, аз болои сари дигарон даст дароз кардан, агар шуруй спектакл ё филм наздик бошад, давида ба наздаш рафтан мумкин нест. Бо якдигар бо имои сар, табассум салом гуфта, дар вакти танаффус бохам сухбат кардан лозим аст.

Агар бо дустон ва ё аъзоёни оилатон омада бошед, дар вакти намоиш пичир — пичир кардан, ба бозии актёрхо, ороиши сахна ва гайра эрод гирифтан аз руи одоб нест. Мумкин шумо аз мазмуни спектакл, филм огох бошед, вале ба хозирон дар рафти намоиш накд кардан нашояд. Аввал ин кор ба дарки филм, спектакл аз тарафи дигарон халал мерасонад, дуюм на хама пешакй рафти вокеъот, мазмуни филм, спектаклро донистан мехоханд.

Эхсос ва бахои бозии актёрхоро дар театр бо чапакзанй ифода менамоянд. Вале танхо баъди намоиш, сахна тамоми асари мусик; й ё кисми он, баъди хотимаи баромади навбатй кафкубй кардан мумкин аст, зеро кафкубй дар рафти баромад, мусицй, суруд, суханро пахш намуда, ба дарки пурраи асар ва ходисоти сахна халал мерасонад.

Хдмчун аломати тахсин ё вачд ба хунармандон гул тухфа мекунанд, махз тухфа мекунанд, на ин ки хаво медиханд.

Баъзан мушохида мешавад, ки кисме аз тамошобинон «хиссиёти» худро бо гавго, хуштак, покубй «ифода» менамоянд. Ин аз маданияти пасти хиссиёт, рафтори номакбул шаходат медихад, зеро тамошобинон барои лаззати эстетикй бурдан, истирохат меоянд.

Одам бояд рафтори худ, вачд, норозигй, хандаро назорат намояд.