ҲОКИМИЯТИ СИЁСӢ
Ҳокимият яке аз категорияҳои муҳимми фанни сиёсатшиносӣ ба шумор рафта, бо сиёсат алоқамандии зич дорад. Маҳз ба воситаи ҳокимият ҳудуди давлатҳо муайян карда шуда, дар амал татбиқ намудани манфиатҳои умумӣ таъмин карда мешавад. Гузашта аз ин, ҳокимият шакли махсуси муносибатҳои ҷамъиятӣ ба шумор рафта, тамоми марҳилаҳои рушди инсониятро дар бар мегирад. Мавҷудияти чунин навъи муносибат имкон медиҳад, ки дар миёни одамон фаъолиятҳои муташаккил ва идорашаванда ба вуҷуд оварда шаванд. Зеро дар ҷомеа ҳама вақт манфиатҳои фардӣ ва гурӯҳие мавҷуданд, ки танзими онҳо ба хотири барҳам задани шиддати иҷтимоӣ лозиманд. Аз ин рӯ, ҳокимият ва ҳукмронӣ механизме мебошанд, ки ба воситаи онҳо ҳаёти ҷамъиятӣ танзим гардида, устувории он кафолат дода мешавад.