Сатҳи зиндагии аҳолӣ – гуфта дараҷаи истеъмоли неъматҳои моддӣ ва хизматҳоро меноманд.
Дараҷаи истеъмоли неъматҳои моддию хизматҳо аз рўи хароҷоти оилаҳо муайян карда мешавад. Дар навбати худ хароҷоти оилаҳо аз унсурҳои зерин таркиб ёфтаанд:
андозҳо;
пардохтҳои иҷтимоӣ;
пардохтҳо ба хизматҳои комуналӣ (барои барқ, пардохти хона ва ғайра);
хароҷот барои харидани молҳо;
хароҷотҳои иҷтимоӣ (барои фароғат, гирифтани маълумот ва ғайра);
хароҷот барои нақлиёт;
пасандозҳо ва ғайраҳо.
Дар назарияи иқтисодӣ мафҳуми сифати зиндагиро низ истифода мебаранд, ки он дар баробари сатҳи зиндагӣ нишондиҳандаҳои зеринро низ дар бар мегирад: бехатарии меҳнат, дараҷаи маданӣ, инкишофи ҷисмонӣ ва ғайра.
Дар мамлакатҳои муттарақӣ барои нишон додани сатҳи зиндагии аҳолӣ нишондиҳандаи «бузургии сабати истеъмолӣ»-ро истифода мебаранд.
Сабати истеъмолӣ гуфта маҷмўи неъматҳои истеъмолӣ ва хизматҳоеро меноманд, ки барои таъмини талаботи оилаи миёна лозим аст. Сабати истеъмолӣ аз молҳои хурокворӣ, молҳои ғайрихурокӣ ва хизматҳо таркиб меёбад.
Ба сатҳи зиндагии аҳолӣ омилҳои зерин таъсир мекунанд:
– дараҷаи даромад, ки бо афзоиши он истеъмолот зиёд мешавад ва баръакс;
дараҷаи нархҳо, ки бо болоравии онҳо даромади ҳақиқӣ кам шуда сатҳи зиндагӣ паст мешавад;
Меъёри андоз ба даромади шахсони воқеӣ ва меъёри андоз ба фоидаи шахсони ҳуқуқӣ.